Zbigniew Treppa Uniwersytet Gdański https://doi.org/10.12797/9788381385190.II.5.4 Określana współcześnie jako Święta Tunika z Argenteuil (fr. La Sainte Tunique d’Argenteuil) albo jako Tunika Bez Szwu Pana Naszego Jezusa Chrystusa (fr. La Tunique sans couture de Notre-Seigneur Jésus-Christ). Obiekt ma wymiary 122 × 90 cm (pierwotnie ok. 148 × 90 cm). Na powierzchni tkaniny widnieją ślady krwi, w największej intensywności występują one w tylnej części Read more…
Karolina Aszyk-Treppa Uniwersytet Gdański Zbigniew Treppa Uniwersytet Gdański https://doi.org/10.12797/9788381385190.II.5.1 Określany współcześnie jako Boże Oblicze, Volto Santo, wcześniej zaś jako Weronika, Chusta z Kamulii – obiekt o wymiarach 17,5 × 24 cm, utkany z bardzo cienkich nitek o grubości rzędu 100 μm (0,1 mm), oddzielonych odległościami nawet dwukrotnie większymi od ich grubości, co oznacza, że około 42% jego Read more…
Marcin Grala Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.IV.12 (stgr. Κωνσταντινούπολις) – miasto, stolica Cesarstwa Bizantyńskiego, obecnie turecki Stambuł. Konstantynopol został założony przez cesarza Konstantyna Wielkiego (324-337) w miejscu położonego nad Bosforem starożytnego greckiego miasta Byzantion, którego początki związane były z kolonizacją Megarejczyków w VII w. przed Chr. Wyodrębnienie nowego ośrodka władzy związane było z reformą cesarstwa rzymskiego z przełomu Read more…
Jakub S. Prauzner-Bechcicki Uniwersytet Jagielloński w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.IV.7 Doktor inżynier (Uniwersytet w Padwie, 1982), nauczyciel akademicki. Od roku 1989 pracownik Uniwersytetu w Padwie, obecnie na stanowisku profesora (wł. professore associato confermato) na Wydziale Inżynierii Przemysłowej. Jeden z założycieli Uniwersyteckiego Centrum Studiów Kosmicznych CISAS „G. Colombo” na Uniwersytecie w Padwie (Fanti, Curriculum). Działał w zespołach pracujących przy projektach kosmicznych, m.in. sondy Giotto Read more…
Joanna Małocha Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.IV.5 (gr. ̕Ἔδεσσα, syr. Urhay) – miasto w południowo-wschodniej Turcji; współcześnie (od 1984 r.) funkcjonuje pod nazwą Sanlıurfa (tur. Chwalebna Urfa). Według przekazów Edessa miała być pierwszym miastem założonym po biblijnym potopie, zaś w tradycji muzułmańskiej to tu – a nie w Ur chaldejskim – przyszedł na świat patriarcha Abraham (Ibrahim). Jaskinia uważana za miejsce jego Read more…
Jan S. Jaworski Uniwersytet Warszawski https://doi.org/10.12797/9788381385190.II.3 Prowadzono je w celu ustalenia składu chemicznego różnych „śladów” widocznych na Całunie: wizerunku ciała, plam krwi, zacieków wodnych i przypaleń. Badania objęły zarówno określenie zawartości jakościowej i ilościowej różnych pierwiastków, jak i obecności różnych związków chemicznych. Taka analiza jest niesłychanie trudna ze względu na obiekt badań: Całun ma olbrzymią powierzchnię (około 5 m2 Read more…
Karolina Aszyk-Treppa Uniwersytet Gdański Zbigniew Treppa Uniwersytet Gdański https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.13.2 Jak wykazał w końcu lat 70. ubiegłego stulecia amerykański syndonolog John P. Jackson, Całun z Turynu w ewidentny sposób wpłynął na rozwój wielu przedstawień Chrystusa, przede wszystkim wywodzących się z kanonu Imago Pietatis (z łac. ‘obraz łaskawości, dobroci’ – w polskiej ikonografii dla określenia tego kanonu przyjęła się nazwa Read more…
Karolina Aszyk-Treppa Uniwersytet Gdański Zbigniew Treppa Uniwersytet Gdański https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.13.1 Nazwa „mandylion” (stgr. μανδύλιον – ‘ręcznik, chustka, obrus’) odnosi się do jednego z najstarszych kanonów malarskich w ikonografii chrześcijańskiej. W taki sposób określa się również konkretny obiekt, który ze względu na długi pobyt w →Edessie (dzisiejszej tureckiej Sanlıurfie) przyjął nazwę Mandylion z Edessy. Popularnym poglądem wśród większości syndonologów jest to, Read more…
Józef Naumowicz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.12.1 (cs. плащаница, stgr. ἐπιτάφιος, epi-taphios, czyli 'na-grobny’; w pol. także nazwy: płaszczenica, epitafion, całun) – ozdobna tkanina z namalowanym bądź wyhaftowanym wizerunkiem zmarłego Chrystusa leżącego w grobie, która jest niesiona w Wielkim Tygodniu w procesji reprezentującej kondukt pogrzebowy Jezusa, następnie wyłożona do czczenia i całowania, a na początku Wigilii Paschalnej przeniesiona na ołtarz. Read more…
Józef Naumowicz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.12 Motyw całunu, w który zostało owinięte ciało Jezusa złożone w grobie, występuje w interpretacji Eucharystii, zwanej w różnych wyznaniach Boską Liturgią, mszą świętą, itd. Z tym płótnem wiązano symboliczne znacznie tkanin ołtarzowych, zarówno tych, które były rozkładane na ołtarzu, by złożyć na nich dary ofiarne, jak i tych, które służyły do przykrycia tych Read more…