loader image

Tunika z Argenteuil

Zbigniew Treppa Uniwersytet Gdański https://doi.org/10.12797/9788381385190.II.5.4 Określana współcześnie jako Święta Tunika z Argenteuil (fr. La Sainte Tunique d’Argenteuil) albo jako Tunika Bez Szwu Pana Naszego Jezusa Chrystusa (fr. La Tunique sans couture de Notre-Seigneur Jésus-Christ). Obiekt ma wymiary 122 × 90 cm (pierwotnie ok. 148 × 90 cm). Na powierzchni tkaniny widnieją ślady krwi, w największej intensywności występują one w tylnej części Read more…

Scavone Daniel C. (ur. 1934)

Jan S. Jaworski Uniwersytet Warszawski https://doi.org/10.12797/9788381385190.IV.18 Amerykański historyk o włoskich korzeniach (jego ojciec wyemigrował z Sycylii w wieku 16 lat). Studia w zakresie historii, zakończone doktoratem, odbył na Uniwersytecie Ignacego Loyoli w Chicago. Podjął pracę jako nauczyciel historii kolejno w Loyola College w Montrealu, Rosary College i Niles College Uniwersytetu Loyoli oraz Elmhurst College. Uczestniczył w programach podoktorskich na Uniwersytecie Teksasu w Austin, Read more…

Heller John Herbert (1921-1995)

Jan S. Jaworski Uniwersytet Warszawski https://doi.org/10.12797/9788381385190.IV.10 Amerykański biofizyk, profesor nauk medycznych, specjalista o międzynarodowej renomie w dziedzinie układu siateczkowo-śródbłonkowego (współcześnie nazywanego układem makrofagów), współautor pionierskich prac potwierdzających obecność autentycznej krwi na Całunie Turyńskim. Urodził się 28 listopada 1921 r. w Wilton, w stanie Connecticut, jako syn Herberta Charlesa i Helen z domu Breschel. W 1942 r. ukończył licencjat na Uniwersytecie Yale Read more…

Argenteuil

Zbigniew Treppa Uniwersytet Gdański https://doi.org/10.12797/9788381385190.IV.1 Miasto we Francji, położone w regionie Île-de-France, obecnie w departamencie Val-d’Oise, na prawym brzegu Sekwany w północno-zachodniej części aglomeracji Paryża. W kościele św. Dionizego w Argenteuil oddaje się cześć Świętej Tunice, która od miejsca przechowywania nazywana jest Tuniką z Argenteuil. Została ona znaleziona w tej miejscowości w 1150 r. w trakcie prac nad rozbudową klasztoru Benedyktynów, gdzie została ukryta najprawdopodobniej przez mniszki, w obawie Read more…

Badanie wieku Całunu

Wojciech Kucewicz Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie Jakub S. Prauzner-Bechcicki Uniwersytet Jagielloński w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.II.2.4 Odrębnym problemem intrygującym badaczy jest wiek Całunu. Jego udokumentowana historia znana jest od roku 1356, kiedy krzyżowiec Geoffrey de Charny przekazał go kanonikom w Lirey we Francji. Historycy znajdują wiele dowodów na to, że Całun Turyński był znany już wcześniej jako Mandylion z →Edessy, a następnie jako Read more…

Całun Turyński – opis fizyczny

Wojciech Kucewicz Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie Jakub S. Prauzner-Bechcicki Uniwersytet Jagielloński w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.II.1 W celu przedstawienia tak intrygującego obiektu, jakim jest Całun Turyński, korzystne jest przyjęcie określonego klucza porządkującego wiadomości zbierane na przestrzeni przeszło 100 lat badań. Analiza zgromadzonych danych sugeruje wprowadzenie trzystopniowego podziału opisu Całunu: Poniższa charakterystyka jest bardzo syntetyczna, odniesienia do szczegółowych wyników Read more…

Bractwo Najświętszego Całunu w Turynie

Krzysztof Sadło Polskie Centrum Syndonologiczne w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.9.1 (wł. Confraternita del Santo Sudario) powstało w 1598 r. w Turynie, na co zgodę wyrazili arcybiskup turyński Carlo Broglia i książę Karol Emmanuel I Sabaudzki. Bractwo, powołane do szerzenia kultu Całunu, zasłynęło w kolejnych wiekach przede wszystkim dziełami miłosierdzia. Wyróżniało się głównie pomocą dla osób z zaburzeniami psychicznymi. W 1728 r. założyło Spedale dei Pazzerelli Read more…

Całun w Turynie

Krzysztof Sadło Polskie Centrum Syndonologiczne w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.9 Całun swój przydomek „turyński” zawdzięcza temu, że od 1578 r. jest przechowywany i wystawiany w Turynie. Znalazł się tam głównie ze względu na wolę swoich właścicieli – rodu De Savoie (dynastii sabaudzkiej) – którzy w 1453 r. objęli Całun w posiadanie i sprowadzili do swojej siedziby rodowej, którą pierwotnie było Chambéry w południowej Francji. Całun pozostawał tam do 1578 r., Read more…

Całun w rękach dynastii sabaudzkiej

Marcin Grala Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.8 Ustalenie dokładnego momentu, w którym Całun stał się własnością książąt Sabaudii i Piemontu, jest problematyczne. Dotychczasowa posiadaczka relikwii, Małgorzata de Charny, od połowy XV wieku szukała możliwości przekazania płótna w odpowiednie ręce. Wnuczka Gotfryda I nie miała dzieci, a oprócz tego od lat procesowała się z kanonikami z Lirey o prawo do dysponowania Całunem. Wszystko to spowodowało, Read more…

Całun w rodzinie de Charny i spory o jego autentyczność

Marcin Grala Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie https://doi.org/10.12797/9788381385190.I.7 W historii Całunu Turyńskiego okres od złupienia Konstantynopola przez uczestników czwartej krucjaty do połowy XIV w. został przez Iana Wilsona nazwany „brakującymi latami”. Próby uszczegółowienia, jaki był los czczonej dotąd w stolicy Bizancjum relikwii (→Całun w Konstantynopolu), nie przyniosły jak dotąd zadowalających rezultatów. Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że początkowo płótno dostało się Read more…

error: Content is protected !!